Blog 7: Data en Visualisatie

In deze laatste blog ga ik het hebben over datavisualisatie. Datavisualisatie is het visualiseren van informatie, een voorbeeld hiervan is het gebruik van infographics, diagrammen en grafieken. Voor deze blog ga ik een infographic laten zien waarin allerlei zaken die te maken hebben met gamen worden getoond. Van de hoeveelheid uren die er gemiddeld per week worden gegamed tot de meest verkochte console tot nu toe.

Zoals je ziet is het eigenlijk een hele lijst aan informatie die op deze manier makkelijker wordt om te begrijpen en fijner om te lezen. Als al deze informatie zou worden getoond in alleen tekst dan zou het veel minder uitnodigen om te gaan lezen. Wat opvalt is dat voor percentages meestal cirkeldiagrammen worden gebruikt, en enkele losse feiten worden  in een apart blokje getoond.

De vormgeving in deze infographic is niet heel bijzonder, er wordt één keer gebruik gemaakt van een controller-snoer om de titel te onderlijnen. Verder wordt er onder het kopje ''Console Failure'' gebruik gemaakt van afbeeldingen van de consoles met daarboven een wolkje die aangeeft dat de console stuk is.

Hier is een voorbeeld van een ander soort infographic, hier wordt bijna alleen maar gebruik gemaakt van afbeeldingen en daarmee wordt de informatie duidelijk. De grootte van de schepen geeft aan hoe groot het bedrag was dat het bedrijf ter beschikking had voor het faillissement.

Zelf geef ik de voorkeur aan het eerste voorbeeld, aangezien de informatie iets meer geordend is dan bij de tweede infographic. Ook al is het meteen duidelijk welk bedrijf het meeste verlies heeft geleden zodra je een blik op de infographic werpt. De schepen vallen het meest op waardoor je minder snel de bijbehorende cijfers leest. Het is toch iets minder duidelijk ten opzichte van de eerste infographic, daar staan namelijk alleen maar harde cijfers die meteen opvallen.

Wel moet ik zeggen dat ik de vormgeving van het tweede voorbeeld beter bij de informatie vind passen dan bij het eerste voorbeeld. Een gigantisch zinkend schip geeft goed weer hoe het voelt om failliet te gaan.

Dit was mijn zevende en tevens laatste blog voor het vak Mediawijsheid, ik heb er met veel plezier aan gewerkt!

Blog 6: Identiteit

In deze blog beschrijf ik het verhaal van het merk Pokémon en haar bedenker Satoshi Tajiri

Satoshi Tajiri werd geboren op 28 Augustus, 1965 in Machida een stad nabij Tokyo. Als klein jongetje was hij gefascineerd door insecten, en zijn hobby was dan ook het verzamelen van de vele insecten die in zijn buurt te vinden waren. Hij deed dit later met een groepje vrienden, maar hij was zelf altijd het meest gedreven in het vinden van de insecten. naast het vinden van insecten was gamen ook een grote hobby van Satoshi, in zijn studentenjaren werkte die als gametester bij verschillende gamemagazines.

Satoshi Tajiri                         Shigeru Miyamoto

Na verloop van tijd besloot hij zelf een magazine op te richten samen met zijn vrienden, Gamefreak. Het blad werd na enige tijd een succes en Satoshi en zijn werknemers besloten dat ze naast het uitgeven van het blad ook games wilden gaan ontwikkelen. Ze kwamen uiteindelijk bij Nintendo terecht. In 1991 kwam de Gameboy uit, en Satoshi was klaar om zijn droomwens in vervulling te laten gaan. Hij bedacht het spel Pokémon waarin je insecten kon vangen en kon uitwisselen met vrienden via de linkkabel techniek van de Gameboy. In het begin was niemand enthousiast maar uiteindelijk besloot Satoshi om samen met Shigeru Miyamoto (Mario, Zelda, Donkey Kong) aan het nieuwe project te werken.

Pokémon werd een groot succes en is vandaag de dag een van de belangrijkste merken die onder de naam Nintendo valt. Satoshin Tajiri's grootste hobby wordt tegenwoordig beoefend door miljoenen mensen over de hele wereld. terwijl hij vroeger misschien wel raar werd aangekeken wanneer hij insecten aan het verzamelen was. 

De Pokémon Pikachu wordt gezien als de mascotte en speelt ook een belangrijke rol in de animatieserie die in de jaren 90 werd gelanceerd en nog steeds op TV is. Je kan wel zeggen dat Pokémon een compleet eigen identiteit heeft wat betreft concept en uiterlijk. Het is vrolijk en de pokémon hebben vaak velle kleuren, het is meer gericht op kinderen ook al zijn er veel volwassenen die de spellen spelen. Er is ook nog een Manga uitegekomen van Pokémon die af en toe wat groffere scene's bevat, wat best apart is aangezien de TV-serie overduidelijk is gericht op kinderen.

Blog 5: Geluid

In deze blog ga ik het hebben over geluid. Geluid is ontzettend belangrijk: het zorgt ervoor dat we met elkaar kunnen communiceren, en kan voor plezier zorgen in de vorm van muziek. En dat is waar ik het vooral over ga hebben in deze blog: muziek. 

Mensen luisteren veel naar muziek, en eigenlijk speelt muziek een best grote rol in ons leven. Niet alleen geeft het je een bepaalde stijl, maar het toont en versterkt ook emoties. Ik laat in deze blog twee reclames zien waarin hetzelfde nummer wordt gebruikt, vervolgens vertel ik iets over de componist en vergelijk ik de twee reclames en het gebruik van het nummer daarin.

het nummer geeft de eerste reclame een triest gevoel. je ziet neergeschoten soldaten die proberen weg te kruipen, maar voor wie het eigenlijk al te laat is. Verder laten ze explosies zien wanneer de piano wat harder begint te spelen, tegen het einde van de reclame veranderd de muziek een beetje waardoor je een gevoel van hoop krijgt, vervolgens zie je Master Chief, de Hoofdpersoon uit het computerspel Halo 3. Hij heeft een granaat in z'n hand en haalt zijn hoofd op. Ten slotte staat er Believe in beeld.

Het nummer dat werd gebruikt is Prelude Op. 28, No. 15 van Chopin. 
Chopin was een Pools componist en pianist uit de romantiek. Hij wordt algemeen beschouwd als de grootste componist die Polen ooit heeft voortgebracht en wordt beschouwd als een van de grootste componisten uit de muziekgeschiedenis.


De tweede reclame is een parodie op het eerste filmpje, het is een reclame voor een ander computerspel: Viva Piñata. Hier zijn alle soldaten en aliens vervangen door Piñata's en schurken. Doordat ze gebruik maken van dezelfde muziek krijgt je een raar effect. Het is eigenlijk bedoeld om alles een wat dramatischer effect te geven. Maar dit maakt het allemaal juist grappig omdat de characters er zo kleurrijk uitzien

Ik vind zelf de tweede reclame waarin de piñata's worden gebruikt, het meest geslaagd. De muziek maakt het eerste filmpje zo memorabel waardoor het tweede filmpje juist heel grappig wordt. Ook al had Chopin waarschijnlijk nooit verwacht dat iemand bijna zou moeten lachen om dit nummer.

Blog 4: Visuele Cultuur

In deze blog ga ik het hebben over het programma Adobe After Effects. Ik heb dit programma gekozen omdat we het op dit moment gebruiken voor een schoolopdracht. Adobe After Effects geeft je de mogelijkheid om onder anderen je afbeeldingen te laten animeren, en van effecten te voorzien. Wij gebruiken dit programma om een animatie van één minuut te maken, die gaat over het veilig gebruiken van internet.

Hier is een voorbeeld van een vechtscene uit een internetfilmpje dat gemaakt is met behulp van Adobe After Effects :

Zoals je kunt zien is het mogelijk om heel gemakkelijk het gooien van een werpmes na te maken. Je kan zo binnen een paar minuten een aantal effecten toevoegen waardoor je tijdens het filmen minder bezig bent met het nabootsen van bijvoorbeeld een vuurgevecht. Natuurlijk gaat het allemaal niet zo gemakkelijk voor een onervaren gebruiker, zelf heb ik ook af en toe nog wel moeite met het programma.

Een ander voorbeeld van wat er mogelijk is met after effects zijn Animaties. Het is mogelijk om met behulp van Flash of andere animatie software filmpjes te maken, en die te editen in After effects. Maar het is ook mogelijk om bijvoorbeeld een aantal characters props en backgrounds te tekenen, en die vervolgens te bewerken in After effects

Hier is een voorbeeld van een animatie die gemaakt is met behulp van Adobe After Effects 

Hier zie je de zin: ‘’I’m gonna make it better.’’ Die de hele tijd wordt getoond in een andere stijl. Het is eigenlijk heel raar, dat je een doodnormale zin een minuut lang van allemaal effecten voorziet en daarmee het tot een soort kunst verheft. Dit gebruik van after effect is compleet anders dan het eerste voorbeeld, en daarnaast zijn er nog talloze mogelijkheden.

Er zijn veel dingen mogelijk met het gebruik van After Effects. En dat is zeker in het begin nogal overweldigend, je weet eigenlijk niet waar je moet beginnen, en daarom is het wel noodzakelijk om tutorials te bekijken of hulp te vragen aan een bekende. De gebruiker heeft uiteindelijk wel veel keuze uit verschillende soorten stijlen. Je kan simpele effecten toevoegen zoals werpmessen en verwondingen, maar ook complete animaties maken. 

Blog 1: Media Archeologie

Portable Cassettespeler

De walkman, ken je ‘m nog? Voor degene die niet weten waar ik het over heb: de walkman was een draagbare casettespeler die ontwikkeld werd door Sony, het was een groot succes in de jaren 70 en 80 van de twintigste eeuw. Pas in 2010 stopte Sony met de productie van de walkman met audiocassette. In ongeveer 31 jaar heeft Sony ruim 200 miljoen walkmans die met audiocassettes konden draaien verkocht.

Voorbeeld van een Jaren 80 walkman

Een musicasette is een cassette waarop reeds in de fabriek muziek is opgenomen. Men verwachtte dat deze de grammofoonplaat zou vervangen. Om deze te kunnen afspelen kwamen er cassettespelers op de markt, zoals de walkman. Deze waren dus niet geschikt om op te nemen, maar alleen om casettes af te spelen. Het ding werkte heel simpel: Je stopt een cassette erin, drukt op play en vervolgens krijg je muziek te horen. Ookal hebben we het vaak over de walkman, de officiële term is: ‘Portable Cassettespeler’.

De walkman was revolutionair, voor het eerst in de geschiedenis kon de gewone burger overal muziek luisteren. Het bracht veel meer kleur in het dagelijks leven, iets wat we ons vandaag de dag echt niet meer kunnen voorstellen. We zijn zo gewend geraakt aan het bestaan van MP3-spelers, muziek luisteren is tegenwoordig niet eens meer voldoende. Als je geen films en series kan kijken op je mobiele apparaat hoor je er niet bij.

Maar wat misschien nog wel het grootste verschil is als je het muziek luisteren van nu vergelijkt met vroeger, is het feit dat er geen casette, CD of zelfs geheugen meer nodig is op je audiospeler. Sinds de komst van diensten zoals Spotify is het mogelijk om zo’n beetje alle muziek die bestaat te streamen. Nooit meer hoeven we CD’s te kopen, het enige wat nodig is is een account en alle muziek van de wereld is binnen handbereik.

Zonder de uitvinding van de Portable Casettespeler was de kans groot geweest dat we nog steeds waren blijven hangen in de tijd van het ‘oude muziek luisteren’. Stel je voor dat we alleen nog maar via de radio onze favoriete muziek konden beluisteren. Dat zou onze wereld een stuk saaier maken.

Blog 3: Semiotiek/beeldtaal

In deze blog laat ik jullie twee foto’s zien waar ik vervolgens wat over vertel. Denk hierbij aan wat er precies te zien is op de foto, wat de foto suggereerd, wat voor kennis er nodig is om de foto te begrijpen en of de foto’s neutraal zijn, of dat er een politieke opvatting in zit.

Laten we maar beginnen met de eerste foto:

Op deze foto zie je in jongetje gehuld in een carnavalskostuum. Hij kijkt naar de traditionele Rosenmontag-carnavalparade. Het lijkt een beetje alsof het jongetje helemaal in z’n eentje naar de optocht staat te kijken, er is niemand te zien die bij hem hoort.

Dit geeft een eenzaam gevoel. Vooral de houding van het jongetje, die z’n hoofd een beetje scheef houdt, versterkt dit. De manier waarop de tas naast hem staat doet je bijna denken dat het jongetje in z’n eentje de wereld rondreist, hij lijkt bijna een karakter uit een kinderboek.

Maar de werkelijkheid is heel anders, want het verhaal achter deze foto gaat niet over een eenzaam jongetje dat naar een carnavalsoptocht staat te kijken. Zoals ik al eerder zei is dit de Rosenmontag-carnavalparade in Düsseldorf. Het jongetje was dus zeker niet alleen. Integendeel, er stonden duizenden mensen lang de kant te kijken naar de vele carnavalswagens die langs kwamen rijden, en de sfeer daar in Düsseldorf was alles behalve droevig en eenzaam.

Foto 2

Op deze foto zie je een vrouw met een Oekraïense vlag om d’r heen, ze kijkt naar de vele bloemen die zijn neergelegd ter nagedachtenis aan de protestanten die het leven hebben gelaten tijdens de demonstraties in Kiev.

Deze foto suggereerd min of meer hetzelfde als de eerste foto, alleen het grote verschil is dat het verhaal achter de foto’s compleet het tegenovergestelde is van elkaar. Want waar de eerste foto het gevoel van eenzaamheid gaf terwijl dat niet echt zo was. Geeft deze foto een perfect beeld van de huidige situatie in Oekraïne. Honderden doden zijn er gevallen, en nog steeds gaat de strijd door.

Om de foto beter te kunnen begrijpen is het noodzakelijk om te weten wat er aan de hand is Oekraïne. Het verhaal van de persoon die te zien is op de foto hoeft niet worden uitgelegd, alleen kennis over de gebeurtenissen die op de achtergrond spelen zijn noodzakelijk.

De foto is vrij neutraal, maar je zou er politieke opvattingen over kunnen hebben. Zoals: ‘’Zie hier de schade die de

Oekraïnse overheid onder leiding van Janoekovitsj heeft aangericht.’’

Blog 2: McLuhan

Hologram chat

Stel je voor, je zit lekker in je woonkamer tv te kijken, maar dan word je opeens gebeld. Niks bijzonders zou je denken, maar wat nou als je niet meer de telefoon hoeft op te pakken, maar alleen maar op een knopje hoeft te drukken waarna de beller tevoorschijn komt als hologram!

Dit klinkt misschien raar, maar het is al mogelijk met behulp van technologie die nu al op de markt te vinden is.

Hologram van overleden rapper Tupac,
Coachella 2012

De manier waarop deze hologram-technologie werkt is het beste te vergelijken met skype, alleen gaat dit natuurlijk een stap verder. Waar skype gelimiteerd is tot de webcam en haar gezichtsveld kan je met behulp van de infraroodcamera die ingebouwd zit in het apparaat je hele lichaam scannen. En word je vervolgens in het huis van degene waarmee je belt geprojecteerd. Nooit meer zal je last hebben van een haperig en lelijk beeld tijdens videogesprekken. Vanaf nu is het mogelijk om te communiceren met je vrienden, familie en geliefden alsof ze bij je op bezoek zijn.

Een van de belangrijkste mediawetenschappers: Marshall McLuhan, had het ooit over Extension Thesis; dat houdt in dat de media min of meer een verlengstuk is van het menselijk lichaam en haar zintuigen. En in mijn beleving is deze Hologram chat het perfecte voorbeeld van dit begrip.

In Japan worden hele concerten gegeven waarbij het publiek
staat te juichen voor een hologram

Of deze technologie een groot succes wordt is maar de vraag. Het is toch een beetje vreemd om je hele lichaam te digitaliseren en vervolgens te tonen in een gesprek. Bovendien is het misschien een beetje overbodig aangezien je met Skype ook je gesprekspartner(s) live kan bekijken. Ook kan het zo zijn dat door de vele berichten over bijvoorbeeld de NSA die onze activiteiten bekijken, de mensen wat terughoudender worden tegenover dit soort diensten en technologiën.

Ik kijk uit naar de dag dat dit soort vormen van media van toepassing zijn in onze samenleving, maar aan de andere kant ben ik wel bang dat dit ervoor gaat zorgen dat we (nog) luier worden. Want hoe cool het ook is dat we bij elkaar op bezoek kunnen gaan zonder van de bank af te moeten, het is wel erg dat we in de toekomst, als we het willen, letterlijk op de bank kunnen leven.